تا انتها حضور...

لبخند تو تمام تعادل شهر را به هم میریزد تو بخند من شهررا دوباره میسازم
پ ن: برای پیمان

گداشدن به درخانه دوست،قصه ی دیدن اوست،وگرنه نان شب را هر گدایی دارد...
پ ن : برای جاسم

ﺁﺩﻣﯽ ﻓﺮﺑﻪ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﮔﻮﺵ

ﺟﺎﻧﻮﺭ ﻓﺮﺑﻪ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺣﻠﻖ ﻭ ﻧﻮﺵ

ﻣﻮﻻﻧﺎ

وقتی تو با منی
ترافیک میتونه
زیباترین مکث عالم باشه...

دلـتـنـگی مـرض عجـیـبـیـست..

آدم را آرام...آرام... نـا آرام میکنـد!
پ.ن برای جابر: 
آرام آرام آدم را دیوانه می کند.

من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم  ***لطف‌ها می‌کنی ای خاک درت تاج سرم

دلبرا بنده نوازیت که آموخت بگو *** که من این ظن به رقیبان تو هرگز نبرم

همتم بدرقه راه کن ای طایر قدس *** که دراز است ره مقصد و من نوسفرم

ای نسیم سحری بندگی من برسان *** که فراموش مکن وقت دعای سحرم

خرم آن روز کز این مرحله بربندم بار *** و از سر کوی تو پرسند رفیقان خبرم

حافظ ا شاید اگر در طلب گوهر وصل *** دیده دریا کنم از اشک و در او غوطه خورم

پایه نظم بلند است و جهان گیر بگو *** تا کند پادشه بحر دهان پرگهرم

دلتنگیم رابگذارپای خوبیت!

داشتم خوبیت رامرور میکردم,

که دلتنگت شدم

می گویند
"کلنگ"
واژه شاعرانه ای نیست
اما
" تو"
آن سوی دیواری…