بــرای درخــتهــای کنــار جــاده فــرقی
نــدارد،
کســی کــه در سفــر اســت،
مــیرود، یــا مــیآید!
بــرای مــن امــا فــرق زیــادی دارنــد،
درختــان مسیــری کــه از تــو دورم مــیکنــد
و
درختــان مسیــری کــه بــه تــو نــزدیکــم . . .
"لیلا کردبچه"