تا انتها حضور...

        تهمت آبرو

گفته بودی درد دل کن گاه با هم صحبتی *** کو رفیق رازداری! کو دل پرطاقتی؟

          شمع وقتی داستانم را شنید آتش گرفت *** شرح حالم را اگر نشنیده باشی راحتی

       تا نسیم از شرح عشقم باخبر شد، مست شد *** غنچه‌ای در باد پرپر شد ولی کو غیرتی؟

گریه می‌کردم که زاهد در قنوتم خیره ماند *** دورباد از خرمن ایمان عاشق آفتی

     روزهایم را یکایک دیدم و دیدن نداشت  *** کاش بر آیینه بنشیند غبار حسرتی

          من کجا و جرأت بوسیدن لب‌های تو *** آبرویم را خریدی عاقبت با تهمتی‌

             فاضل نظری