تا انتها حضور...

 

وی حلول ماه امضان را بعنوان وزش نسیم الهی در روایات یاد کرده و گفت: شما شنیده‌اید که گاهی نسیم می‌وزد و همان‌طوری که شب و روز یکسان نیست سحر نسیم خاصّی دارد روزگار هم این‌چنین است این‌چنین نیست که هر عصر و مصری یکسان باشد «إن لربّکم فی ایام دهرکم نفحات الا فتعرّضوا لها» وقتی نسیم وزید خود را در معرض آن نسیم قرار بدهید این یک اصل کلی است این اصل کلی را خطبه نورانی آخر شعبان تفسیر می‌کند. شنیده‌اید وقتی نسیم می‌وزد انسان باید در معرض نسیم قرار بگیرد خود را نپوشاند و کنار نرود اینها را شنیده‌اید آن نسیم در ماه مبارک رمضان می‌خواهد بوزد این پیش‌بینی هوا که می‌گویند یک توده هوای سرد یا گرم در آستانه آمدن است و دو روز یا سه روز می‌رسد اینها را دیده‌اید وجود مبارک حضرت آن هوای غیبی را پیش‌بینی کرد که فرمود یک نسیم خنک و سعادت‌بخشی میخواهد بوزد و آن ماه مبارک رمضان است آماده باشید 

 

این مرجع عالیقدر تشیع تصریح کرد: اگر ـ ان‌شاءالله ـ توفیقی داده شد به استقبال این ماه مبارک رمضان برویم، سحرهای آن را دریابیم روزه‌های روزهای آن را دریابیم حالا آن بحث‌های کمک به نیازمندان، از لغزش‌های دیگران گذشتن، صِله رَحِم داشتن ، فضیلت افطار دادن ،گرسنه‌ها را سیر کردن و یا حقوق دیگران را به آنها تأدیه کردن یک مطلب دیگر است لذا فرمود خدای سبحان اسمای حُسنای خود را روزی می‌کند چیزی را که خدا عطا می‌کند چیزی است که ماندنی باشد. 

 

وی در ادامه با استناد به بیانی زیبا از کلام مرحوم صاحب جواهر به بیان فضیلت روزه پرداخته و گفت: بیان لطیفی را مرحوم صاحب جواهر در کتاب جواهر در بحث صوم دارد که همان بیان را مرحوم آقا سیّد محمدکاظم یزدی در کتاب عروه در بخش صوم مستحب دارد و آن، تعبیری است که از این‌گونه از خطبه‌ها استفاده شده که فرمودند: در فضیلت روزه همین بس که انسان شبیه فرشته می‌شود و فرشته کارش خوردن و نوشیدن و پاسخ به غرایز و امثال اینها نیست لذا انسان در ماه مبارک رمضان دعوت شد که فرشته بشود و فرشته شدن ممکن است یعنی خوردن و خوابیدن، مزاحم نیست که انسان فرشته بشود خب ما چرا فرشته نشویم؟! نوجوان‌های ما و جوان‌های ما حداکثر بهره را ببرند. 

 

استاد برجستۀ حوزه علمیه، به مقصد رسیدن جوانان را جز با استفاده از محضر بزرگان میسور ندانسته و ابراز داشت: جوان‌ها به تعبیر ادیبان، تند و تیزند اما از تیرِ تیز کاری ساخته نبوده و هرگز به شکار نمی‌رسد مگر اینکه از کنار یک کمان منحنی بگذرند که آن تربیتِ پیر سالخورده است. یک جوان تا استاد نبیند تا پیری او را هدایت نکند تا قد خمیده‌ای او را رهبری نکند این هرگز به مقصد نمی‌رسد «پیر گردون نی ولی پیر رشاد»می‌طلبد. این جوان یا این نوجوان اگر این معارف بلند پیران دینی ما را عنایت کنند کاملاً به مقصد می‌رسند و به صید می‌رسند شکار می‌کنند آنچه را باید به آن دسترسی پیدا کنند دسترسی پیدا می‌کنند وگرنه تیرِ تیز خشک را اگر شما رها کنید چقدر می‌تواند به مقصد برسد؟! 

" باشد تا رستگار شویم"