\
به سراغ من اگر می آیید
نرم و آهسته بیایید
مبادا که ترک بردارد
چینی نازک تنهایی من
-ﺗﻮ ﮐﯿﺸﯽ؟
-- ﻧﻪ ﺗﻬﺮﺍﻧﻢ |:
- ﻧﻪ! ﻣﯿﮕﻢ ﺗﻮ ﮐﯿﺸﻤﯿﺸﯽ؟
-- ﺧﻮﺩﺕ ﮐﯿﺸﻤﯿﺸﯽ ﮐﺼﺎﻓﻂ ! |:
- ﻧﻪ! ﻣﻨﻈﻮﺭﻡ ﺍﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﮐﯿﺶ ﻣﯿﺸﯽ؟؟؟؟
-- ﺁﻫﺎﺍﺍﺍﺍ ! ﺩﺍﺩﺍﺷﺶ ﻫﺴﺘﻢ
ﯾﻪ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﻭﺍﻗﻌﯽ
لبخند تو تمام تعادل شهر را به هم میریزد تو بخند
من شهررا دوباره میسازم
پ
ن: برای پیمان
ﺁﺩﻣﯽ ﻓﺮﺑﻪ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﮔﻮﺵ
ﺟﺎﻧﻮﺭ ﻓﺮﺑﻪ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺣﻠﻖ ﻭ ﻧﻮﺵ
ﻣﻮﻻﻧﺎ
من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم ***لطف‌ها می‌کنی ای خاک درت تاج سرم
دلبرا بنده نوازیت که آموخت بگو *** که من این ظن به رقیبان تو هرگز نبرم
همتم بدرقه راه کن ای طایر قدس *** که دراز است ره مقصد و من نوسفرم
ای نسیم سحری بندگی من برسان *** که فراموش مکن وقت دعای سحرم
خرم آن روز کز این مرحله بربندم بار *** و از سر کوی تو پرسند رفیقان خبرم
حافظ ا شاید اگر در طلب گوهر وصل *** دیده دریا کنم از اشک و در او غوطه خورم
پایه نظم بلند است و جهان گیر بگو *** تا کند پادشه بحر دهان پرگهرم
قسم به این
همه که در سرم مدام شده
قسم به من ! به همین شاعر تمام شده
قسم به این شب و این شعر های خط خطی ام
دوباره بر می گردم به شهر لعنتی ام ...
گر مساعد شودم دایره چرخ کبود
هم به زیر آورمش باز به پرگار دگر
دنیای قشنگی نیست،
آدمها مثل رودخانه های جاریند،
زلال که باشی سنگهایت را میبینند
برمیدارند و نشانه میروند درست به سمت خودت...
در تنگنای حیرتم از نخوت رقیب
یارب مباد آن که گدا معتبر شود
