تا انتها حضور...

هوالحکیم

در زندگی همه ما فرصت ها و تهدیدات بالقوه ای وجود داره که انسان را به تغییر مجبور می کنه، اینکه مبدا و دلیل تغییر چیه و از کجا نشات می گیره و آیا تغییر می تونه در در راستای اعتلا و حتی سقوط فرد باشه بماند برای یک بحث مفصل، اما نکته ای که می خوام الان بهش به صورت مختصر اشاره کنم بحث " عادت های قدیمی در شرایط جدید" است.

خیلی از رفتارهای ما به یک عادت خوب و یا حتی بد تبدیل شده که یا حاصل از شرایط محیطی بوده و یا با سعی و تلاش گرفته، مثلا نماز ظهر اول وقت؛ یا به دلیل اینکه در محل کار زمان نماز و ناهار باهم هست و هرروز به صورت جماعت برقرار می شود یا اینکه با سعی و جهد شخصی این مهم انجام شده و وقتی شرایط عوض میشه مثلا محل کار عوض میشه دیگه نماز جماعته تبدیل میشه به نماز آخر وقت و یا حتی نماز نخوندن! اما عادتی که از روی آگاهی و با جهد و تلاش شکل بگیره را نمیشه به این راحتی ها ترک کرد.

پس دو نکته را میشه در نظر گرفت:

1- یه نگاه عمیقی به عادت هامون بکنیم ببینیم آیا ذاتا خوب هستند یا نه؟ از روی شرایط محیطی شکل گرفتند یا از روی جهد و تلاش؟ 

2- اگر در شرایط جدید قرار گرفتیم ببینیم کدوم عادت هامون ترک شدند و چه عادت های جدیدی به زندگیمئن اضافه شده است.

تحلیل همون موضوع ساده می تونه کمک های زیادی به زندگی هامون بکنه و ما را از  "کورعادتی" نجات بده.